Θεωρώντας ύψιστον καθήκον μας οι μαθητές μας να γνωρίσουν ποιος είναι ο ήρωας στου οποίου το μνημείο καταθέτουν στεφάνια και λένε τραγούδια και ποιήματα, λιτά και σεμνά διαβάσαμε το βιογραφικό του και απαγγείλαμε ένα ποίημα το οποίο γράφτηκε από την κυρία Φωτεινή Γεργατσούλη Σταματιάδη προς τιμήν του.
Γιατί τα νέα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν σε ποιους οφείλουν την ελευθερία τους.
ΕΙΣ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΜΗΝΑΡΧΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΟΡΦΑΝΙΔΗ
Πώς μας θωρείς ακίνητος
Που να’ναι ο λογισμός σου;
Στης Αλβανίας ποια πλαγιά
η σκέψη σου να τρέχει.
Και λυπημένος και βουβός
κοιτάζεις το χωριό σου
ενώ το κρύο μάρμαρο
μόνο η βροχή το βρέχει!
Πώς μας θωρείς ακίνητος Ήρωα Ορφανίδη
Το βλέμμα σου στου ουρανού το βάθος ν’ αγναντεύει
και άφησες να’ν το μνήμα σου στο Απέρι μας στολίδι
μήπως το αεροπλάνο σου η σκέψη σου γυρεύει;
Το ωραίο σου παράστημα τα καστανά σου μάτια
τα μολυβένια σου φτερά ανάμνηση έχουν γίνει
τα νιάτα σου σε μια στιγμή εγίνησαν κομμάτια
μα το όνομά σου αθάνατο στην ιστορία θα μείνει.
Πες μας που είναι το Καζακλάρ που άφησες την πνοή σου
Και στης πατρίδας ποια γωνιά εγίνηκες θυσία….
Την τελευταία σου στιγμή ποιος βρέθηκε κοντά σου
Σαν έγραψε το αίμα σου Πατρίδα, Ελευθερία.
Στάχτη, μολύβι και φωτιά έγινε η ζωή σου
και το μαντάτο κεραυνός που έμελλε να μάθου
πώς να πιστέψει η μάνα σου, φίλοι και συγγενείς σου
ό, τι για πάντα ο αετός έπεσε της Καρπάθου;
Δεν έζησες, δε χάρηκες, δεν άφησες φαμίλια
κι όλα τα Ελληνόπουλα είν’ τώρα τα παιδιά σου
και ψάλλουνε τον Εθνικό τον Ύμνο χείλη χίλια
ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη τη δικιά σου.
Μισός αιώνας πέρασε κι ακόμα παραπάνω
που μια σελίδα έγραψες και συ στην ιστορία
πέταξε στο Απέρι μας με το αεροπλάνο
να ιδείς πως αναγνώρισαν αυτή σου τη θυσία.
Ελεύθερη η πατρίδα μας έφερε τα οστά σου
και ανδρειάντα έστησε και τά΄βαλε και κείνα.
Και κάθε εθνική γιορτή περνούν από μπροστά σου
κι αφήνουν δάφνης στέφανα και τ΄Απεριού τα κρίνα.
ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΕΡΓΑΤΣΟΥΛΗ ΣΤΑΜΑΤΙΑΔΗ
Ο Παναγιώτης Ορφανίδης ήταν από το Απέρι Καρπάθου, πρωτεύουσα του νησιού μέχρι το 1892. Γεννήθηκε το 1909 από τον Βασίλη και την Καλλιόπη το γένος Κουμπή, οικογένειες γνωστές για το ήθος τους και τα πατριωτικά τους αισθήματα. Φοίτησε στο Ημιγυμνάσιο Απερίου, στο Βενετόκλειο Γυμνάσιο στη Ρόδο και κατόπιν έφυγε στην Αθήνα.
Το 1926 εισάγεται ως εθελοντής στην Σχολή Αεροπορίας στη Θεσσαλονίκη. Αποφοιτά ως πτυχιούχος οδηγός και παρατηρητής αεροπόρος. Οι δεξιότητές του, το ενδιαφέρον του και η ένθερμη αγάπη του για την Πατρίδα γρήγορα τον ανέδειξαν και τον καθιέρωσαν ως ένα ικανό Αξιωματικό της Αεροπορίας μας που έφθασε στο βαθμό του Επισμηναγού. Με την κήρυξη του Ελληνο- Ιταλικού πολέμου ο Ορφανίδης, όπως και πολλοί άλλοι Δωδεκανήσιοι, ζητά να υπηρετήσει σε μάχιμη αποστολή. Για αυτόν οι Ιταλοί ήταν ήδη κατακτητές και εχθροί του και αισθάνεται ότι ήρθε η ώρα να υπερασπίσει την πατρίδα του.
Και φτάνουμε στο βράδυ της 29ης Δεκεμβρίου 1940. Η Ελλάδα πολεμούσε τους Ιταλούς από στεριά, θάλασσα και αέρα με χίλιες ελπίδες για την λευτεριά. Κάπου στη Λάρισα, από το στρατιωτικό αεροδρόμιο (Καζακλάρ) ξεκινούσαν τα σμήνη της 32ας Μοίρας βομβαρδισμού για τη νέα τους αποστολή.
Αργά το απόγευμα, της προηγούμενης ημέρας, όπως αναφέρει στο βιβλίο του «Αναμνήσεις μιας ζωής» ο Χ. Ποταμιάνος, διοικητής Επισμηναγός της 32ης μοίρας, διατάχτηκε ο ίδιος να πάει στο αεροδρόμιο της Παραμυθιάς του νομού Θεσπρωτίας για να εξετάσει την καταλληλότητα του αεροδρομίου ώστε να δεχτεί τρία νέα αγγλικά Μπλέναμ (πολεμικά αεροσκάφη). Έτσι λοιπόν ο διοικητής Ποταμιάνος σβήνει το όνομά του για την επόμενη αποστολή και στη θέση του βάζει τον υποδιοικητή επισμηναγό Παναγιώτη Ορφανίδη.
Την επόμενη μέρα, νωρίς το πρωί, 30 Δεκεμβρίου 1940, το σμήνος των τριών αεροσκαφών απογειώνεται. Πρώτος απογειώνεται ο Χατζηιωάννου, μετά ο Στρατής και τελευταίος ο Ορφανίδης.
Ξαφνικά ακούγεται ένας τρομακτικός θόρυβος. Το αεροσκάφος τύπου Μπλέναμ του Ορφανίδη είχε δεν είχε καν φτάσει στα εκατό μέτρα, συνετρίβη και πήρε φωτιά. Και τα τρία μέλη του πληρώματος του αεροσκάφους σκοτώθηκαν επιτόπου. Ήταν μόλις 31 ετών. Η κηδεία του Ορφανίδη έγινε την επόμενη μέρα στα Γιάννενα.
Η πατρίδα, μετά την Απελευθέρωση και την Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην ελληνική επικράτεια, έφερε τα οστά του στη γενέτειρά του στο Απέρι της Καρπάθου το καλοκαίρι του 1948.
Τον Οκτώβριο του 1960 -δημοσία δαπάνη- έγιναν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Π. Ορφανίδη και η διακομιδή των οστών του στον αύλειο χώρο της Μητροπόλεως Απερίου όπου βρίσκονται στη βάση της προτομής του.
